Door Hans Bos
Nog nooit gehoord van een âshareâ? Ik tot voor kort ook niet. Ik dacht altijd dat het over een âchairâ ging, een stoel. Omdat de officiële banken in Thailand op jaarbasis nog minder dan één procent rente uitkeren, zoeken Thai naar andere middelen om het beetje geld dat ze hebben voor zich te laten werken. De âshareâ is een van de mogelijkheden.
Meestal neem een uitbater van winkel of restaurant het initiatief, omdat hij/zij de klanten goed kent. Deze leggen ieder
wekelijks of maandelijks een bedrag in, doorgaans 500 of 1000 THB. De initiatiefnemer probeert zo veel mogelijk âshareholdersâ te verzamelen en krijgt gedurende de looptijd van de âshareâ op vastgestelde tijden veel geld binnen.
De deelnemers kunnen hun aandeel er uit halen, maar moeten dan onder couvert een bod doen hoeveel rente ze daarvoor willen betalen gedurende de rest van de looptijd. Wie aan het begin van de âshareâ snel geld nodig heeft, komt daardoor op de koffie, want moet de rest van de tijd naast de verplichte deelnamesom een forse portie interest afdragen.
Zoals gebruikelijk doet ook hier de duivel zijn behoefte op de grote hoop, want wie het zich kan permitteren, wacht zo lang mogelijk met het innen van de âshareâ en krijgt op deze manier in totaal flink wat rente in de zak.
Het grootste risico is dat de initiatiefnemer van de âshareâ geen genoegen neemt met de 3 tot 5 procent commissie en met de noorderzon vertrekt. Dan blijven de aandeelhouders met lege handen achter. Omdat de meeste Thai wel van een gokje houden, vormt zulks doorgaans geen beletsel⦅
.